İnsan İnsanın Kenesi (4)

 

İnsan İnsanın Kenesi

                         Kimdir Kimin Efendisi !..

                                             Kazım Memiç

Ateşböceği pır pır havada

Doğanın uyumu görkemli

Arılar var, karıncalar

     Bir de Ağustos böceği

         Melodiler geceleri

              Bir birini tamamlar

 

Bulut bulut yağmur olur

Toprak ana mamur olur

      Ya insanlar

          Ya insanlar

Alır saklar kaçar saklar

Irmaklar akar gider de

   insanlar prematüre

      Su yolunu bulur da

          İnsan bulamaz

Açamazlar yollarını

    Eller uzakta

         Diller tuzakta kalırlar

 

İnsan insanın efesi değil artık

İnsan insanın pejmurdesi

 

Bir kuyu ki kazan kazana

İnsanlar mı harami

   Haramiler mi takanlar

       Sağlığımızı sağlıksız yapanlar

            Derin koyaklarında  yurdumun

                  Ateş olup orman yakanlar

 

İnsanlar birer prematüre

     Devlet gücü kement

          Demokrasiye taktılar

 

 

Fora ateş körüklediler Devleti

 

     Devlet körük

          Havaladılar Devleti

            Yaktılar

                Devlete zincir taktılar

 

Bir tutam insandılar

   Devlete yaslandılar

       İnce damarlarını sızdılar

             Devletin

               Azdılar, kurnazdılar

                    Ellerinde mazlum kanı

                         Çok derin yobazdılar

 

Gizli sevdaları  vardı

       Vampir olup damarlarda

            Kan bırakmadılar

Emdiler kanını -  kan sülükleri

Devleti kansız bıraktılar

Bu topraklar kanla VATAN olmuştu

Canla yoğurulmuştu topraklar

Mutluluk ararken insanlar

      Kirli dişleriyle kalpazanlar

           Kanı - canı saman altı ettiler

                  İliç’te insan pazarı

                       Ucuz mudur altından

                              İNSAN !

Ruhsuz yüzleri - ağır metal sözleri

Alaşafakta ışığı kararttılar

       Devlet kaybetti

            Toprağım hallaç elinde

                 İnsanım zehir selinde

                       Hırsız kazandı

                           Şimdilik

(...)

 Kazım Memiç (Eğitimci, şair ve yazar), 20 Şubat 2024

DEVAMI VAR

İnsan İnsanın Kenesi (3)

 

İnsan İnsanın Kenesi

                         Kimdir Kimin Efendisi !..

                                             Kazım Memiç

Cemrelerle bekledik baharı

Kardelenlerin eğik boynu

     Erik bağrını açmış

         Peşinden badem dalı

             Sanki düğün alayı

Fora etti bağlar - bahçeler

Gerçekleşti yaşamın falı

    

Kirazlar - salkım salkım üzümler

Sonra çimenler içinde karıncalar

Hamarat karıncalarda telaş

     Kurultay hazırlığında

         Şenlik var

             Akıl yolu

Gözlemci kuşların sevinci

Baharla başladı yolculuk

Bahçelerde şenlik var

     Ne korku ne keder

Barış içinde cemrelerin rüyası

Dolu - dizgin yaşama sevdası

Halk sevgiye açtı

    Çocuklar, ah çocuklar

          Barış içinde kucaklaştı

              Güneş doğdu güneş açtı

                   Büyüdüler birer birer

                        Şenliğe giriverdiler

 

 

Bakışlar özgürlük ister

Gelincikler, şimdi narlar

Balayında kol kolalar

 

     Gel gör ki insan insanın kenesi

          Bırakmazlar gün ortası

               İnsanda yaşam hevesi

 

          Habil’le Kabil mi aşkların acısı

               Sahi, aşufte kimin bacısı

(...)

Kazım Memiç (Eğitimci, şair ve yazar), 20 Şubat 2024

DEVAMI 8 saat sonra...

 

İnsan İnsanın Kenesi (2)

 

 İnsan İnsanın Kenesi

                         Kimdir Kimin Efendisi !..

                                             Kazım Memiç

Dahası var mı diyen biri

     Efendilerinin kapıkulu

     Halayınız - horonunuz

     Halay başından kopuk

Kutluydunuz ya hani

     Kazanmıştınız

          Bayram gecesi sevinciniz

İnciler yağdırdınız inciler

Bir kolye beklerken mühürden

     O inciler ki şimdi

          Gözlerinizden düşerken donacaklar

          Ateş olup yüreğinizde yanacaklar

Umudu yüreğinde taşıyanlar

Yürüyorken bakışları barışık

Sesleri melodiyle karışık

Yüreklerinde umut

Yağmur sonu gökkuşağı al ışık

 

Masal istemez insanım

Kovan dolusu bal  ister

Gün doğumu sol yanım

Yaşamda emsal ister

      Karınca ol demiyorum

             Üretirken sola bakıp

                  Bölünürken sağa yatıp

                       Kenesi olmak neden

 

 

Bir yanda sevgi ocağında insanlar

    Ayrıcalık yok

         Yılgınlık yok

             Aynı şafakta umut yolculuğu

                 Yılgınlık yok

Bir noktaya hedefleri bir noktaya

     Kilitlendiler - yılgınlık yok

         Eller özgür -  akışlar özgür

             Yürekler sevgiler özgür

             Gür sesleriyle birleştiler

Demokrasi nazlı bir bahar dalı

Yaşatmak için alaşafakta eşleştiler

     Muştular ortaktı

          Başaklar ortak

               Aydınlık şafak

 

Uykusuz geceler

    Özveriden öte

        İnanmışlık

           Birey için toplum için

                 Kenetlenmiş

 

Ve ötelerde karanlık eller

    Ve bir çoban

        Ve bir sürü

             Yürü , demiş yürü

Elinde kaval - sözünde maval

Notası yok kaydası bozuk

Ve henüz prematüre bir topluluk

Dipsiz kuyunun içindeler

Elleri - tırnakları ve göz çapakları

Pişmanlıklarını yazdılar isli duvara

    Elma şekeri dudaklarında

       Duvarda pişmanlıklar

 

 Bir Halk ki Özlem dolu

Açılan bir kitaptır Anadolu

Yüzyılların dağılmış harmanında

Yeni sevdayla buldular yolu

 

Yıl 1928 hecelemeye son

    Aslına döndü dilim

         Elimde şimdi bilim

İşlenecek bir madendir Anadolu

     Sağı solu yok bunun

          Bir elim Kemal’e ermiş

              Bir elim Atatürk yolu

Olmayacak artık insan insanın kulu

 

 İnsan insanın kenesi

Bırakırlar mı hevesi

     Çobanı sütsüz sürüdekiler

         Başıboş yılkı atları gibi

             Kişnediler karanlığa

(...)

Kazım Memiç (Eğitimci, şair ve yazar), 20 Şubat 2024

DEVAMI  8 saat sonra...

İnsan İnsanın Kenesi (1)

 

         

İnsan İnsanın Kenesi

                         Kimdir Kimin Efendisi !..

                                             Kazım Memiç

 

İnsan insanın kenesi durmaz ısırır

Başıbozuk düşünceler yolda serili

Boş başaklarda evin ne arar

İnsanlar kirişte, ok yayda gerili

 

       Okun kime hedef karşında kim var

       Öfke boyu aşmış binlerde kin var

       Dön arkaya bir bak boyca ekin var

             Neden yazdan sonra güz olamazsın

             Uzaklara yeten söz olamazsın

 

Ülkenin çayları ağıt yakıyor

Dağlar yücelerden dönüp bakıyor

Atalar derinden güne akıyor

        Neden bir bakmazsın gözlere neden

        Aldanırsın yalan sözlere  - neden

 

Tanrı’nın verdiği güllere bakın

Aklını diri tut kendinden sakın

İnsan insanın özü canından yakın

        Neden kardeşinle olmazsın  - neden

        Yaklaşıp coşkuyla dolmazsın neden

 

 İnsan insanın kenesi

     İnsan insanın övenderesi

         Deh deyip bastıkça kaşar

         Kağnılar gıcırdar

            Motor sesine

 

Alacakaranlıkta değişen çehre

Kestiler suları karanlık bastı şehre

Susuz - uykusuz insanlar

       İnsanlar yanılgılarında

            Bin bir esefle ve

                Kısılan sesle

                    Bakışakaldılar

                    Yaşam yanılgısı

 

Meydanların rengi elma şekeriydi

Bir yaladılar - bin bir mühür

     Bastılar kaderlerine

     Darağacına çektiler geleceklerini

 

Sonra derin bir uyku yeniden

     Dalış o dalış bitmez

Atomlar patlar yörelerinde

     Adem gelse de baş ucuna

     Elma şekeri yenilmiştir bir kere

          Uyan, dese de işitmez

 

İnsan insanın kenesi

Ökseotu olmuş damarlarda

Emer şişer - şişer emer kanları

Doyuramazsın “tepegöz” insanları

Elma şekeri çocukların ellerinde

Kıral çıplak dese de ortamda

     Zokayı yutmak var ya

     Ne Alaattin’in Lambası

     Ne de akrep ısırması

          Uyaramaz insanları

     İpin ucu İllimünati

     Emperyalizm saldırması

          Kene emer - kan akar

          Gün ortası can yakar

 

Demokrasiyi hep yaz sandılar

Elma şekeri bahar şakası

Bir yaladılar, bin bir mühür bastılar

      Ayın haresinde halay çekip

      Geleceklerini darağacına astılar

           Yaz uzakta

                 İnsanlar kızakta

                     Vakit çok geç

                 Pişmanlıklarına yanacaklar

 Kazım Memiç (Eğitimci, şair ve yazar), 20 Şubat 2024

DEVAMI YARIN