İnsan İnsanın Kenesi
Kimdir Kimin Efendisi !..
Kazım Memiç
Dahası var mı diyen biri
Efendilerinin kapıkulu
Halayınız - horonunuz
Halay başından kopuk
Kutluydunuz ya hani
Kazanmıştınız
Bayram gecesi sevinciniz
İnciler yağdırdınız
inciler
Bir kolye beklerken
mühürden
O inciler ki şimdi
Gözlerinizden düşerken donacaklar
Ateş olup yüreğinizde yanacaklar
Umudu yüreğinde taşıyanlar
Yürüyorken bakışları barışık
Sesleri melodiyle karışık
Yüreklerinde umut
Yağmur sonu gökkuşağı al ışık
Masal istemez insanım
Kovan dolusu bal ister
Gün doğumu sol yanım
Yaşamda emsal ister
Karınca ol demiyorum
Üretirken sola bakıp
Bölünürken sağa yatıp
Kenesi olmak neden
Bir yanda sevgi ocağında insanlar
Ayrıcalık yok
Yılgınlık yok
Aynı şafakta umut yolculuğu
Yılgınlık yok
Bir noktaya hedefleri bir noktaya
Kilitlendiler - yılgınlık yok
Eller özgür - akışlar özgür
Yürekler sevgiler özgür
Gür sesleriyle birleştiler
Demokrasi nazlı bir bahar dalı
Yaşatmak için alaşafakta eşleştiler
Muştular ortaktı
Başaklar ortak
Aydınlık şafak
Uykusuz geceler
Özveriden öte
İnanmışlık
Birey için toplum için
Kenetlenmiş
Ve ötelerde karanlık eller
Ve bir çoban
Ve bir sürü
Yürü , demiş yürü
Elinde kaval - sözünde maval
Notası yok kaydası bozuk
Ve henüz prematüre bir topluluk
Dipsiz kuyunun içindeler
Elleri - tırnakları ve göz çapakları
Pişmanlıklarını yazdılar isli duvara
Elma şekeri dudaklarında
Duvarda pişmanlıklar
Bir Halk ki Özlem dolu
Açılan bir kitaptır Anadolu
Yüzyılların dağılmış harmanında
Yeni sevdayla buldular yolu
Yıl 1928 hecelemeye son
Aslına döndü dilim
Elimde şimdi bilim
İşlenecek bir madendir Anadolu
Sağı solu yok bunun
Bir elim Kemal’e ermiş
Bir elim Atatürk yolu
Olmayacak artık insan insanın kulu
İnsan insanın kenesi
Bırakırlar mı hevesi
Çobanı sütsüz sürüdekiler
Başıboş yılkı atları gibi
Kişnediler karanlığa
(...)
Kazım Memiç (Eğitimci, şair ve yazar),
DEVAMI 8 saat sonra...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder