Fuadların Birleşmesi

 

Bir yazı yazmak istiyorum. Yalnız kelimelerle. Ve de yalnız sana.

Bir konu bulamıyorum. Evet, diğer bütün konulardan bağımsız bir konu bulamıyorum. Her konu iç içe.

Konu sensin veya senin iç ve dış dünyan. Senin iç dünyanda ben, dış dünyanda sorular. İşte böyle bazen anlamsız anlamlılık ya da tersi…

Bir yazı yazmak istiyorum. Hedefi tam on ikiden vuracak. Ve de seni senden alacak. Ama yaralamayacak. Kurşun yaralamaz ama dostun gülleri… Ya da benim kelimelerim.

Ah Kelimeler! Kelimeler, sizi nelere benzetmediler?

Kelimeler kurşun, hedefte kalbin. Kalbinde fuad (akıl). Ve keskin nişancı gözlerim ve işaret parmağım. İşaret parmağım dokunurken tetiğe şahadet eder insan karakterine. 

Sen, ateş! demeden. Sen, gel! demeden. Hatta bir işaret vermeden. Hatta hatta habersizken benden. İşte bu yazıyı alıyorsun…

Bu yazı bir aşk ilanı değil. Çünkü “malumun ilamı gerekmez.”

Bu yazı ders değil öğüt de değil.  Hatta bu yazı benden de değil. Hatta hatta sana da değil. Bu yazı fuad’dan fuad’a. Ya da gönlümden gönlüne.

Gönlümden gönlüne akan frekansları kelimelerle dile getirebilmek kolay değil. Ya kolay olmayanı okuyabilmek?

Bakın, şiir çalanda nasıl açıyorsan kapını. Benim kurşunlarıma da ya da kurşun gibi güllerime de…

“Şu ellerin taşı hiç bana değmez. İlle dostun bir tek gülü yaralar beni.” diyenlerden misin?

Ve de beni sadece “hoca” olarak görmeyenlerden misin?

Aslında bir yazı yazmak istiyordum. Seni hedefime koymuştum.

Sonra nedense gözlerim buğulandı. Şahadet parmağım yıldızlara döndü. İşte bu yazım da böylece son buldu.

Fuadların birleşmesi dileğiyle.

Sabahattin Gencal, 

Çekmeköy- İstanbul, 08. 02. 2025

_______________

FUÂD

الفؤاد

İlâhî tecellileri seyretme mahalli anlamında kullanılan bir tasavvuf terimi.

bk. KALB